Τα τελευταία χρόνια δημιουργώ οπτικοακουστικά περιβάλλοντα συνθέτοντας στον χώρο αλλά και στον χρόνο θέτοντας ζητήματα οπτικής αντίληψης. Ύλη και μη ύλη, αντικείμενα/χώροι και ψηφιακά αρχεία (βίντεο και ηχητικά συνθετικά περιβάλλοντα πολλαπλών ροών, εικόνες/γραφιστικά στοιχεία που οργανώνονται μέσα από τις διαδικασίες του Compositing) συνθέτοντας ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο.
Μέσα από το καλλιτεχνικό μου έργο διερευνώ και σχολιάζω:
• Τις σύγχρονες ή και μελλοντικές δυστοπίες.
• Την διαμόρφωση νέων αξιών.
• Τη ροή σκέψεων, αισθημάτων, διαθέσεων και αναμνήσεων, με σκοπό
• την αποκάλυψη πολλαπλών αφηγήσεων.
• Τις σύγχρονες στάσεις απέναντι σε συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες.
• Τη σχέση του εφήμερου και του διαρκούς, του πραγματικού και του εικονικού.
Η αφαίρεση, τα συμβολικά και τα γραφιστικά στοιχεία, ο συγκερασμός διαφορετικών τεχνικών και εφαρμογών, είναι από τα δομικά χαρακτηριστικά της καλλιτεχνικής μου έρευνας, η οποία αποτυπώνεται μέσα από τα ψηφιακά κολάζ, τις ψηφιακές εκτυπώσεις, τα εικαστικά βίντεο, τα animation τις εγκαταστάσεις, τις βίντεο- εγκαταστάσεις/ τα βιντεοπεριβάλλοντα, τα Mapping Projections και τα έργα AR.
Το καλλιτεχνικό μου όραμα είναι, αφενός να εμπλουτίσω το προσωπικό εικαστικό μου λόγο με νέα εκφραστικά μέσα και αφετέρου να δώσω μια ποιητική αλλά και πολιτική διάσταση στο έργο μου. Χρησιμοποιώ τα νέα ψηφιακά εργαλεία ανάγοντας τα σε μια πολυαισθητηριακή εμπειρία. Διερευνώ τις σύγχρονες εφαρμογές προσπαθώντας να εμβαθύνω σε αυτές και να τις χρησιμοποιήσω ανάλογα με τις ανάγκες και το σκεπτικό του έργου.
Στα χρόνια αυτά, το συνολικό έργο μου, καλλιτεχνικό και διδακτικό εξελίχτηκε και ανοίχτηκε και σε νέους ορίζοντες. Στο Καλλιτεχνικό μου έργο περιλαμβάνονται ανάμεσα στα άλλα και οι διαδραστικές βιντεογκαταστάσεις, οι προβολές και ο εικονικός χώρος. Στο διδακτικό μου έργο εντάσσονται ένα πλήθος διαλέξεων και παρουσιάσεων σχετικά με ζητήματα όπως Πρωτοπορίες στη Τέχνη, Τέχνη και Χρόνος, Φως και Ήχος, Χώρος και Ύπαρξη, Σύνθεση και Χρώμα στα αναλογικά και ψηφιακά, θέματα τα οποία έχω παρουσιάσει μέσα στο πλαίσιο των μαθημάτων μου στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., αλλά και στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (Π.Α.Δ.Α.) και σε πολιτιστικούς φορείς. Δραστηριοποιούμαι συγγράφοντας πλήθος Ερευνητικών Προγραμμάτων, οργανώνοντας και κάνοντας επιμέλειες Εκθέσεων, συμμετέχοντας σε Συνέδρια και Επιτροπές.
Μέσα από την θεωρητική γνώση, την πρακτική εκπαίδευση και την εμπειρία, προσπαθώ να εμφυσήσω στους φοιτητές μου να διερευνήσουν με την σειρά τους τα ζητήματα της τέχνης, της αισθητικής, της σύνθεσης, της οπτικής αντίληψης, του χώρου και του χρόνου, με την βοήθεια των νέων τεχνολογιών. Η εμβάθυνση στα ουσιαστικά ζητήματα – ερωτήματα που θέτουν και απασχολούν τους καλλιτέχνες προάγουν το ίδιο το έργο και γενικότερα την λειτουργία της Τέχνης.
Τέλος να αναφέρω ότι είμαι ένας καλλιτέχνης που ενισχύει τις συνεργασίες στην υλοποίηση έργων και δράσεων στις οπτικοακουστικές Τέχνες. Αναφέρομαι σε πολλές επιτυχημένες συνεργασίες και εικαστικές συνέργειες με άλλα Πανεπιστήμια, την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Πολιτιστικούς φορείς και καλλιτεχνικές ομάδες αλλά και μεμονωμένους καλλιτέχνες σε κοινά θεματικά project. Από το 1999 συνεργάζομαι καλλιτεχνικά με την εικαστικό Μυρτώ Βουνάτσου.
Το ερευνητικό/καλλιτεχνικό έργο μου έχει αναγνωριστεί από την καλλιτεχνική κοινότητα έχοντας διεθνή παρουσία, η οποία διαφαίνεται από τα βραβεία, τις διακρίσεις και το σύνολο των εκθέσεων και των σχετικών αναφορών στο έργο μου από Έλληνες και ξένους κριτικούς, ιστορικούς τέχνης και συλλέκτες αλλά και τις προβολές έργων σε τηλεοπτικά κανάλια και στο διαδίκτυο.
Υστερόγραφο….
Συγνώμη που είμαι τόσο πιεσμένος….. ήταν και είναι πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια. Προσωπικές μου εμπειρίες και συνεχόμενες απώλειες μετασχηματίστηκαν σε εικόνες και εγκαταστάσεις μικρής κλίμακας, αφαιρετικές με το συναίσθημα να είναι πάντα παρόν. Οπτικές μελέτες απεικόνισης του χώρου, προσπάθειες για να ξεχνάς τις συνέπειες του χρόνου. Μου φαίνεται τόσο μοναχικό και επίπονο αυτό το μονοπάτι χιλιόμετρα μακρύ αλλά και τόσο λυτρωτικό όλο αυτό.
Στέλιος Ντεξής